Oude Verbond

De eerste vervulling van Gods belofte aan Abraham, Genesis 17:5 U zult niet meer Abram heten, [maar] uw naam zal Abraham zijn, want Ik zal u vader van een menigte van volken maken, staat in Exodus, de geschiedenis van het ontstaan van het volk Israël. Het nageslacht van Abraham, in de lijn Izak en Jacob, woonde 430 jaar in Egypte. Op een gegeven moment werd het volk door de Farao's onderdrukt. Deze onderdrukking was dusdanig dat God het gekerm hoorde en God aan Zijn verbond met Abraham dacht (Exo. 2). 

God gaat het volk uit Egypte bevrijden, Hij roept Mozes om als leider van het volk te gaan functioneren. Het volk trekt wonderlijk door de Schelfzee en komt bij de berg Sinaï. Op die plaats wordt het verbond vernieuwd en begint de vervulling van Gods belofte die gedaan was aan Abraham (Exo. 19). God gaf het volk de wet (de woorden van God) op twee stenen tafels (Exo. 19-24).

Het volk moest dit verbond in acht nemen, onderhouden en opvolgen, want dan behoorden ze God toe.

→ Onderwerp van dit verbond: Israël, natuurlijk nageslacht van Abraham.

→ Teken van dit verbond: Twee stenen tafels met de woorden van God die gelegd werden in de ark van het verbond.

Uit Abraham komen ook andere volkeren voort (zoals het nageslacht van Ismaël, de Islamieten) maar God maakt geen verbond met die andere volkeren. Het volk waaruit de Messias voort zou komen was Gods uitverkoren volk, het geslacht dat voortkomt uit de lijn Izak en Jacob.

Exodus 2: 23 Het gebeurde vele dagen daarna, toen de koning van Egypte gestorven was, dat de Israëlieten zuchtten en het uitschreeuwden vanwege de slavenarbeid. En hun hulpgeroep vanwege de slavenarbeid steeg omhoog tot God. 24 Toen hoorde God hun gekerm, en God dacht aan Zijn verbond met Abraham, met Izak en met Jakob. 25  En God zag naar de Israëlieten om en ontfermde Zich over hen.

Exodus 19:5 Nu dan, als u nauwgezet Mijn stem gehoorzaamt en Mijn verbond in acht neemt, dan zult u uit alle volken Mijn persoonlijk eigendom zijn, want heel de aarde is van Mij.

Exo.24: 7 Hij nam het boek van het verbond en las dit en aanhoren van het volk voor. En zij zeiden: Alles wat de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen en Hem gehoorzamen. 8 Toen nam Mozes het bloed (van 2 jonge stieren), sprenkelde het op het volk en zei: Zie, dit is het bloed van het verbond dat de HEERE met u gesloten heeft op grond van al die woorden.

Hoe ging Israël nu om met dit verbond dat God met hen had gemaakt bij de berg Sinaï?

We lezen al heel snel dat het volk het verbond niet hield. Zij overtreden of verbreken het verbond. In Richteren twee lezen we: 11 Toen deden de Israëlieten wat slecht was in de ogen van de HEERE en zij dienden de Baäls. 12 Zij verlieten de HEERE, de God van hun vaderen, Die hen uit het land Egypte had geleid, en gingen achter andere goden aan, goden van de volken die rondom hen woonden. Zij bogen zich voor hen neer en verwekten de HEERE tot toorn. 20 Daarom ontbrandde de toorn van de HEERE tegen Israël, en Hij zei: Omdat dit volk Mijn verbond heeft overtreden, dat Ik hun vaderen geboden heb, en zij naar Mijn stem niet geluisterd hebben,

Het volk verbrak continue het verbond. Wat was daarvan de oorzaak?

De wet die het volk ontving was geschreven op stenen tafelen. De wet veranderde het volk niet vanbinnen. Het bleef een uiterlijke godsdienst. Voor de zonden van het volk moest er dan ook een gedurig offeren zijn en eenmaal per jaar een zoenoffer worden gedaan door de hogepriester. Het werd nooit volmaakt.

Met het oog op de onvolmaaktheid van de eerste belofte gedaan aan Abraham voor het natuurlijk nageslacht had God Abraham een tweede belofte gedaan, een volmaakte belofte voor het geestelijk nageslacht, die tot vervulling komt bij het nieuwe verbond.

Romeinen 8:3 zegt: Het was voor de wet niet mogelijk te bevrijden, omdat zij stukliep op de zwakheid van de menselijke natuur. Daarom heeft God Zijn Eigen Zoon als mens in het zondige bestaan gestuurd. Om ons te bevrijden van de zonde heeft Hij het oordeel van God op Zich genomen.